کیتوزان، یک پلیمر غیرسمی است که از داستیلاسیون کیتین به دست میآید و به دلیل استفادههای تجاری فراوانی که در صنایع غذایی دارد، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. در تحقیق حاضر، توانایی کیتوزان و نانوذرات کیتوزان در حساس کردن لیستریا مونوسایتوژنز به pHهای پایین، مورد ارزیابی قرار گرفته است. به این منظور، سلولهای لیستریا مونوسایتوژنز در محیط TSB با pH برابر با 4 و 5 ایجاد شده به وسیلهی اسید کلریدریک و اسید استیک با غلظتهای صفر، 05/0، 1/0 و 2/0 درصد کیتوزان و نانوکیتوزان به مدت یک ساعت مواجه گردید. کیتوزان، اثر ضدمیکروبی مشخصی را در pH برابر 5 نشان نداده؛ اما نانوکیتوزان در غلظت 2/0 درصد سلولهای لیستریا مونوسایتوژنز را به این pH حساستر کرده است. اثر ضدمیکروبی کیتوزان و نانوکیتوزان با کاهش pH به 4 افزایش یافته؛ به گونهای که در این pH، کیتوزان در غلظت 2/0 درصد و نانوکیتوزان در غلظتهای 1/0 و 2/0 درصد کاهش معنیداری را در تعداد سلولهای زندهی باکتری در مقایسه با گروه کنترل و غلظتهای پایینتر این دو ترکیب باعث شدهاند (05/0p<). همچنین نتایج نشان داده که تأثیر نانوکیتوزان بر کاهش تحمل اسیدی باکتری در حضور هر دو اسید استفاده شده، به طور معنیداری بیشتر از کیتوزان میباشد (05/0p<). نتایج رنگآمیزی فلورسانس نشان داده که کیتوزان و نانوکیتوزان، آثار ضدمیکروبی خود را با اختلال در عملکرد غشای سلولی باکتری، ایجاد میکنند و در این مورد نیز نانوکیتوزان، تأثیر بیشتری را در مقایسه با کیتوزان در غلظتهای مشابه داشته است (05/0p<).
زارعی, مهدی, پورمهدی بروجنی, مهدی, & کشاورز, زهرا. (1394). اثر کیتوزان و نانوکیتوزان بر کاهش تحمل اسیدی لیستریا مونوسایتوژنز. نشریه دامپزشکی ایران, 11(3), 56-66. doi: 10.22055/ivj.2015.11589
MLA
مهدی زارعی; مهدی پورمهدی بروجنی; زهرا کشاورز. "اثر کیتوزان و نانوکیتوزان بر کاهش تحمل اسیدی لیستریا مونوسایتوژنز". نشریه دامپزشکی ایران, 11, 3, 1394, 56-66. doi: 10.22055/ivj.2015.11589
HARVARD
زارعی, مهدی, پورمهدی بروجنی, مهدی, کشاورز, زهرا. (1394). 'اثر کیتوزان و نانوکیتوزان بر کاهش تحمل اسیدی لیستریا مونوسایتوژنز', نشریه دامپزشکی ایران, 11(3), pp. 56-66. doi: 10.22055/ivj.2015.11589
VANCOUVER
زارعی, مهدی, پورمهدی بروجنی, مهدی, کشاورز, زهرا. اثر کیتوزان و نانوکیتوزان بر کاهش تحمل اسیدی لیستریا مونوسایتوژنز. نشریه دامپزشکی ایران, 1394; 11(3): 56-66. doi: 10.22055/ivj.2015.11589