ارزیابی شاخص های تولیدمثلی در برنامههای متفاوت سیدرگذاری و تزریق eCG در بزهای مهابادی در خارج از فصل تولیدمثلی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

چکیده

    هدف از این مطالعه تعیین بهترین مدت زمان تیمار پروژسترون و بهترین زمان تزریق eCG در برنامه‌ی همزمانی فحلی خارج از فصل تولیدمثلی در بز ماده‌ی مهابادی بود.  103 رأس بز ماده‌ی مهابادی با میانگین وزنی 45/0±5/57 کیلوگرم و میانگین سنی 4-2 سال انتخاب شد.  این بزها به 6 گروه تقسیم شدند.  گروه شاهد (10n=) بدون هیچ تیماری در معرض بز نر قرار گرفتند.  بزهای گروه C9-e7 (26n=) به منظور همزمانی فحلی به مدت 9 روز سیدرگذاری شدند و در روز 7 به آن‌ها 300 واحد بین‌المللی هورمون eCG به صورت عضلانی تزریق شد.  گروه C17-e15 (16n=) و گروه C17-e17 (16n=) به مدت 17 روز سیدرگذاری شده و به ترتیب در روزهای 15 و روز سیدربرداری (روز 17) 300 واحد بین‌المللی هورمون eCG دریافت کردند.  گروه‌های C19-e17 (17n=) و C19-e19 (18n=) نیز، برای 19 روز سیدرگذاری شدند و به ترتیب در روزهای 17 و روز سیدربرداری (روز 19) 300 واحد بین‌المللی هورمون eCG دریافت کردند.  روز بعد از سیدربرداری بزها فحل‌یابی شدند و با بزهای نر نژاد مهابادی جفت‌گیری کردند.  نتایج حاصل از فراسنجه‌های تولیدمثلی با استفاده از ProcGenmod نرم‌افزار SAS آنالیز گردیدند.  بیش‌ترین نرخ جفت‌گیری، زایش و بزغاله‌زایی در تیمار C17-e17 و بیش‌ترین نرخ فحل‌یابی و دوقلوزایی نیز، در گروه C19-e17 مشاهده شد که با تیمار شاهد اختلاف بسیار معنی‌داری داشت (01/0P).  نتایج این مطالعه، با نظر به نداشتن تفاوت معنی‌دار در همه‌ی فراسنجه‌های تولیدمثلی اندازه‌گیری شده و کوتاه بودن روش درمانی، تیمار C9-e7 را برای همزمان‌سازی فحلی در خارج از فصل تولیدمثلی برای بزهای مهابادی پیشنهاد می‌کند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات